Ściółka wiórowa dla drobiu.
„Peer-Span” GmbH, to producent wysokiej jakości ściółki wiórowej dla koni do ścielenia w boksach, oraz ściółki wiórowej dla drobiu do ścielenia w kurnikach i indycznikach. Słoma zazwyczaj zawiera sporą dawkę pyłu, kurzu i piasku (co jest efektem stosowanego zbioru mechanicznego). Dodatkowo w przechowywanej słomie znajdują się nasiona chwastów (nierzadko trujących), chorobotwórcze grzyby, pleśnie oraz ich zarodniki. Z tych powodów, słoma jako ściółka, niesie z sobą duże ryzyko dla zdrowia zwierząt oraz ryzyko nieoczekiwanego wzrostu kosztów hodowli dla hodowcy.
Zalety ściółki wiórowej
Profesjonalna ściółka wiórowa dla drobiu „Peer-Span” to skuteczny, ekologiczny i ekonomiczny sposób na wyeliminowanie wielu zagrożeń dla hodowanych zwierząt, zwłaszcza tych związanych z zapyleniem i zagrzybieniem podłoża. Jest to również sposób na trwałe stworzenie zdrowego i optymalnego mikroklimatu w stajni, kurniku i indyczniku.
Ściółka wiórowa często jest potocznie określana w naszym kraju, jako „ściółka trocinowa”, „troty” lub „trociny dla zwierząt”, nie jest to jednak określenie poprawne. W rzeczywistości trociny to zwykły odpad tartaczny, dużo drobniejszy niż podłoże wiórowe „Peer-Span”, zawierający dużą ilością pyłu drzewnego. Trociny (troty) bardzo często składowane są „pod chmurką”, co w konsekwencji może być przyczyną porażenia tej tzw. „ściółki” grzybami i pleśnią.
Wysoka czystość biologiczna
Oferowane podłoża hodowlane o takim (tartacznym) pochodzeniu (często pod nazwą „trociny dla koni”, „trociny dla drobiu”, „trociny dla indyków”), nie tylko (podobnie jak słoma) nie eliminują biologicznych zagrożeń istotnych dla zdrowia zwierząt hodowlanych, to jeszcze często wprowadzają do hodowli dużo większe ilości pyłu niż to co zazwyczaj zawiera tradycyjnie stosowana słoma.
Profesjonalne podłoża dla zwierząt hodowlanych są przygotowywane tak aby nie wprowadzać do stajni, kurników czy indyczników niepożądanych mikroorganizmów. Ściółki te są odpylone podczas ich produkcji, co wpływa pozytywnie na dobrostan zwierząt i komfort pracy obsługujących je pracowników. Profesjonalna ściółka hodowlana dzięki niskiej wilgotności (max 15%), wykazuje także dużą chłonność (słoma i trociny wchłaniają mocz w niewielkim stopniu), ma to wpływ na mikroklimat w jakim przebywają zwierzęta.
Ściółka wiórowa „Peer-Span” (wióry „Peer-Span”), to właśnie taki produkt przygotowany z myślą o hodowli brojlera, indyka. Idealny dla jednodniowych piskląt oraz stad rodzicielskich i pra rodzicielskich.
Wióry drzewne na podłoże hodowlane produkowane są wyłącznie z czystego wyselekcjonowanego drewna, to nie jest przypadkowy zabrudzony odpad tartaczny. Produkcja jest monitorowana przez nadzór weterynaryjny. Uzyskane wióry pozbawiane są w procesie produkcji bakterii, grzybów i pleśni oraz suszone do uzyskania wilgotności 8% – 12%. W efekcie otrzymane podłoże wiórowe „Peer-Span” to w 100% naturalna, wolna od dodatków chemicznych, bakterii i grzybów ekologiczna ściółka hodowlana.
Dzięki dbałości o wysoką jakość surowca i nowoczesny proces produkcji ściółka wiórowa „Peer-Span” (czy jak kto woli trociny „Peer-Span”) to ekonomiczne i profesjonalne wiórowe podłoże hodowlane dedykowane i doskonale sprawdzające się w:
- odchowie i hodowlach brojlerów drobiowych
- odchowie i hodowlach piskląt indyczych
- hodowlach stad rodzicielskich
- hodowlach innych zwierząt hodowlanych. Sugerowany sposób użycia ściółki Peer-Span w hodowli drobiu. Prowadząc hodowlę drobiu w systemie podłogowym pomieszczenia hodowlane ścielimy i pielęgnujemy ściółką wiórową Peer-Span zgodnie z przedstawionymi tutaj zaleceniami.
- W przygotowanych do hodowli kurnikach (lub indycznikach) rozcinamy kostki ściółki i usuwamy z nich opakowanie foliowe.
- Rozprowadzamy sprasowaną ściółkę zwykłymi widłami, często ją wzruszając, równomierną warstwą po całej powierzchni przewidzianej do hodowli.
- Ściółka podczas rozrzucania zwiększy swoją objętość pięciokrotnie (do ok 550 litrów z każdej kostki) i utworzy warstwę doskonałego, miękkiego podłoża dla drobiu.
- Stosujemy ilość kostek, która wystarczy do uzyskania warstwy ściółki od 5 cm do 20 cm w zależności od naszych potrzeb
- W zaścielonym kurniku (lub indyczniku) po wstawieniu stada, codziennie dokonujemy niezbędnej pielęgnacji podłoża ze ściółki.
- Codziennie usuwamy zawilgoconą ściółkę z okolic poideł.
- Na bieżąco uzupełniamy ubytki w ściółce dościelając ją w miejscach które tego wymagają.
- Regularnie kontrolujemy ogólną wilgotność ściółki, a przy niewłaściwej wilgotności odpowiednio regulujemy temperaturę i wentylację pomieszczeń.
- Przy prawidłowo prowadzonej hodowli i codziennej właściwej pielęgnacji podłoża, raz włożona ściółka, wystarczy do zakończenia cyklu odchowu drobiu lub wystarczy na długo w różnych cyklach hodowlanych.
Ilość kostek ściółki potrzebna do zaścielenia pomieszczenia hodowlanego zależy od jego powierzchni oraz grubości warstwy ściółki jaką potrzebujemy uzyskać. Jedna kostka ściółki wiórowej Peer-Span wystarczy do prawidłowego zaścielenia powierzchni 6m2 warstwą ściółki o grubości 10 centymetrów.
Opakowanie handlowe ściółki wiórowej Peer-Span.
Ściółka wiórowa Peer-Span (trociny Peer-Span) jest oferowana w formie silnie sprasowanych 23 kg kostek, które są zapakowane w folię PE. Kostki
(baloty) mają rozmiar 40cm x 40cm x 80cm i są ułożone na europaletach.
ŚCIÓŁKA WIÓROWA DLA KONI
Sugerowany sposób użycia ściółki Peer-Span w hodowli koni.
Boksy dla koni o rozmiarach 3m x 4m, oraz 3m x 3m ścielimy i pielęgnujemy ściółką wiórową “Peer-Span” w/g. poniższych wskazówek. Zapewni to zwierzętom komfortowe warunki oraz optymalne i ekonomiczne średnie zużycie ściółki w jednym boksie.
- Początkowo w każdym z boksów użyjemy po 3 kostki (3 baloty) ściółki wiórowej Peer-Span.
- W przygotowanym (opróżnionym i oczyszczonym) boksie rozcinamy kostki ściółki i usuwamy z nich folię ochronną.
- Równomiernie rozkładamy sprasowaną ściółkę w boksie i wzruszamy ją za pomocą zwykłych wideł.
- Po chwili ściółka zwiększając swoją objętość aż do 600 litrów utworzy kilkunastu centymetrową warstwę miękkiego podłoża.
- Codzienna pielęgnacja tak zaścielonego boksu polega na starannym usuwaniu niewielkiej ilości zawilgoconej ściółki razem z odchodami.
- Odchody usuwamy gęstymi widłami razem z oblepiającą je niewielką ilością ściółki.
- Z okolic poidła i paśnika również starannie usuwamy zawilgoconą ściółkę.
- Raz w tygodniu uzupełniamy w boksie ubytki ściółki rozścielając jedną nową kostkę (balot) na całej powierzchni boksu.
- Po około 4-6 miesiącach (np.: przy odgrzybianiu boksów), lub gdy ściółka traci sypkość, całkowicie usuwamy ją z boksu.
- Po opróżnieniu i oczyszczeniu boksu na nowo rozścielamy na początek trzy kostki ściółki Peer-Span, a co tydzień uzupełniamy ubytki jedną nową kostką.
W przybliżeniu można przyjąć, że średnie zużycie ściółki w przykładowym boksie o powierzchni 12-16m2, to jedna kostka (balot) ściółki Peer-Span na tydzień. Oczywiście należy pamiętać, że jest to symulacja, a faktyczne zużycie ściółki jest uzależnione (między innymi) od osobniczych cech konia i może się w pewnym stopniu różnić.
Przyczyny oraz objawy alergii u koni.
Podobnie jak ludzie, konie mogą wykazywać reakcje alergiczne wobec różnych substancji. Odpowiedź alergiczna może dotyczyć różnych narządów, w zależności od rodzaju czynnika uczulającego i miejsca jego docelowego działania np. układu oddechowego ( na alergeny we wdychanym powietrzu), skóry (m.in. alergie kontaktowe), układu pokarmowego (np. na spożywany pokarm) i innych. Mogą też również wystąpić po podaniu leków różnymi drogami.
Sztuczne środowisko, w jakim człowiek umieścił konia w obecnym czasach, stwarza sprzyjające warunki do pogłębiania różnych patologii u naszych zwierząt, w tym również do częstszego występowania alergii. Jeżeli już tak bardzo chcemy podporządkować konie swoim potrzebom, nie dbając o ich naturalne potrzeby, pozostańmy choćby czujni wobec objawów chorobowych i zareagujmy na czas, wdrażając stosowne działanie lecznicze i profilaktyczne. Na alergię u koninie możemy być obojętni więc zapewnienie odpowiedniej ściółki dla koni jest naszym obowiązkiem., właściwe podłoże to czysta, sterylna i odpylona ściółka.
Dowiedziono istnienia genetycznych predyspozycji do wystąpienia RAO, ale za ujawnienie objawów chorobowych z reguły odpowiedzialny jest człowiek, poprzez swoje przeoczenie lub wręcz długotrwałe zaniedbania.
Profilaktyka dla koni z RAO (dawniej COPD).
Niestety, choroba ta jest nieuleczalna, ale właściwym postępowaniem można złagodzić przebieg i nie doprowadzając do jej pogłębienia, cieszyć się relatywnie dobrą wydolnością swojego zwierzęcia. Nie wolno lekceważyć jakichkolwiek, najmniejszych objawów (np. pojedynczych kaszlnięć), gdyż przeoczone nieuchronnie prowadzą do nieodwracalnych zmian i pogorszenia rokowania. Zawsze należy skonsultować konieczność wkroczenia ze stosownym leczeniem z prowadzącym lekarzem weterynarii i postępować ściśle wg jego wskazań. Optymalnie, jeżeli danym koniem zajmuje się jeden lekarz, znający zwierzę i przebieg choroby właśnie u tej, konkretnej jednostki.
W opiece nad koniem RAO niepodważalną i wręcz pryncypialną kwestią jest używanie odpowiedniej ściółki dla koni systematyczna profilaktyka.
Właściwe codzienne, systematyczne i bezkompromisowe postępowanie z chorym zwierzęciem, wywiera zasadniczy wpływ na dobrostan konia i jest czynnikiem warunkującym możliwość złagodzenia choroby, zapewnienia długich okresów bezobjawowych, co z kolei może warunkować lepsze rokowanie co do szans zahamowania postępu choroby oraz dostosowanego użytkowania. Alergia u koni może mieć złagodzony przebieg dzięki systematycznemu i właściwemu postępowaniu.
Zasady postępowania profilaktycznego z koniem chorującym na RAO opisuje schemat.
-
- Jak najdłuższy okres padokowania na dobrej jakości pastwisku, z unikaniem jednak sytuacji, mogących sprzyjać przeziębieniom.
- Należy unikać wypasania alergicznych koni w miejscach suchych i pylących, ze względu na hiperreaktywność dróg oddechowych na wszelkie nieswoiste bodźce.
- Przebywanie w dobrze wentylowanych (jednak bez przeciągów) boksach, najlepiej typu angielskiego. Negatywny wpływ na samopoczucie konia ma wysoka temperatura i duża wilgotność powietrza.
- Stworzenie środowiska pozbawionego całkowicie alergenów wziewnych (newralgiczna jest strefa około 30cm od nozdrzy) jest trudne, ale można drastycznie zminimalizować ich ilość poprzez:
- Alergia u koni bezwzględnie wymusza zastąpienie suchego siana ( nie wolno go również podawać na padoku, zwłaszcza w dużych balotach!) sianem parowanym, co pozwala drastycznie zredukować ilość alergenów (pleśnie, grzyby, roztocza). Moczenie siana jest półśrodkiem, gdyż wiąże alergeny w sposób mechaniczny, nie eliminując ich, a ponadto zimą ma szanse zamarznąć, a latem szybo wyschnąć. Sam proces odpowiednio długiego moczenia pozbawia siano wielu cennych składników. Można zastąpić siano dobrej jakości sianokiszonką, ale skarmianie jej wymaga doświadczenia ze strony stajennego, gdyż obwarowane jest pewnymi zasadami.
- Zastąpienie owsa, który również zawiera alergeny i może pylić, musli dla koni albo paszą w formie granulatu.
- Zastąpienie słomy przez niepylące trociny – odpylona ściółka, torf, pellet drzewny. Należy jednak pamiętać o systematycznym sprzątaniu (optymalnie 3 x dz.), gdyż uwalniający się amoniak znakomicie chemicznie drażni układ oddechowy konia, niwecząc zabieg eliminacji słomy. Ponadto w brudnej ściółce równie skutecznie, jak w słomie, rozwijają się roztocza.
- Nie wolno zadawać siana ani ścielić słomą w boksach innym koniom w obecności chorego zwierzęcia.
- Nie wolno zamiatać obejścia w obecności chorego konia i obrządek wykonujemy zawsze po dokładnym zmoczeniu podłogi. Samo wyprowadzenie konia ze stajni na czas obrządku jest nieskuteczne – pył utrzymuje się w powietrzu jeszcze przez kilka godzin !!!
- Zapewnienie koniowi odpowiedniej dawki dostosowanego ruchu – poprawa wentylacji płuc.
- Pozwolenie, a wręcz sprowokowanie konia do tarzania się, co może ułatwić odkrztuszanie zalegającej w drogach oddechowych wydzieliny.
- Suplementacja odpowiednio dobraną mieszanką ziół (w kontakcie z lekarzem weterynarii).
Takie postępowanie z alergicznymi koniami chorującymi na RAO (dawniej określanego jako COPD) jest skuteczną i niezbędną profilaktyką.
Artykuł został opracowany przez Małgorzatę Górniak.